......podarować tyle bólu i rozpaczy , że człowiekowi ciężko to wszystko pojąć. Nie zaglądałam do mojej szuflandii i nie pisałam nic ponieważ byłam bardzo przybita i nie miałam sił pisać. W ubiegłym tygodniu zmarła moja kuzynka(imienniczka) . Miała tylko 40 lat …. Wiadomość ta spadła na wszystkich jak grom z jasnego nieba. Nikt nie mógł uwierzyć w to co się stało , każdy zadawał sobie pytanie dlaczego . Dlaczego tak młoda osoba musi odejść zostawiając dzieci , męża , dom , rodzinę….. To straszne i ten ból , beznadzieja , nieograniczona niemoc będzie nam towarzyszyć bardzo długo. Człowiek w takiej chwili zaczyna analizować swoje życie i patrzeć z obawą w przyszłość . Przecież nikt z nas nie zna …czasu ani miejsca odejścia z tego doczesnego świata…,a kiedy odchodzą młodzi ludzie trudno to pojąć i pogodzić się z takim stanem rzeczy………
Trudno to zaakceptować, a właściwie wątpię, by w ogóle dało się to zaakceptować. Współczuję szczerze Tobie i całej Twojej rodzinie. Trzymam kciuki, by najbliżsi Twojej kuzynki stanęli na nogi, choć to niełatwe i bolesne! Przytulam Cię mocno i wierzę, że wkrótce zaświeci nad Tobą słońce!
OdpowiedzUsuńuslyszalam dzis powiedzenie ... ze nikt nas nie pyta czy chcemy sie urodzic i nikt nas nie pyta czy chcemy umrzec...
OdpowiedzUsuńW pogoni dnia codziennego nie zwracamy uwagi na wiele rzeczy, ale są takie momenty w życiu, gdy usłyszy się coś takiego i wtedy dopiero zatrzymujemy się na chwilkę.Wyrazy współczucia dla Ciebie i Twojej rodziny.
OdpowiedzUsuńNie da rady pogodzić się. Można jedynie oswoić smutek...
OdpowiedzUsuńŚlicznie dziękuję za słowa wsparcia i otuchy...
OdpowiedzUsuńw takich ciężkich chwilach każde dobre słowo, każdy przyjazny gest jest balsamem na rozdartą duszę.